به گزارش اصلاحات پرس، حسین گنجی در یادداشتی به مناسبت زادروز علی دهباشی نوشته است:

برای علی دهباشی بسیار عزیزم که بیشتر از یک وزارت فرهنگ برای ارتقای تمدن ایرانی کوشش می‌کند.   «داریوش شایگان آبان ماه ۱۳۹۳»

و همین اشاره کوتاه استاد جلیل القدر داریوش شایگان کفایت می‌کند که بدانیم روز اول فروردین بجز آنکه روز ابتدای سال نو است،روز تولد انسان ارزشمند و سینه‌چاک فرهنگی است که برای فرهنگ ایران زمین هر چه توان در توشه داشته است مصروف کرده است.

علی دهباشی برای فرهنگ ایران زمین همانطور که شایگان گفت و البته بسیاران دیگر که غریب به همین مضموم  را از زبان‌شان شنیده‌ام و روحیه‌ی ایرانی‌شان پرهیز‌شان می‌دارد که جای آن را بنویسند، به قاعده یک وزارت خانه‌ زحمت کشیده و سعی کرده است از میان هزاران کلمه در قفا مانده،یا سرکوب شده،آن کلمه سترگی که ایران بر آن استوار است و زبان فارسی به نویسنده‌اش میبالد را بیرون کشیده و به قدر درست آن را معرفی، تجلیل و تکریم کند. 

ما کم نداشتیم کسانی را که اگر چه بسیار زحمت کشیده و کوشیده بودند ولی به قدر خود و حقی که بر فرهنگ داشتند،دیده یا شنیده یا خوانده،نشده بودند و این شرایط را علی دهباشی به خوبی برای آنها بی هیچ چشم‌داشتی فراهم کرد و پنجره‌ی شد برای آن‌ها که عمری در قرنطینه فرهنگی ایران گرفتار بودند.آن هوای تازه و آن مجرای نفس دوباره.و البته این رسم روزگار است گویا که خود در میان این‌ شب‌ها و دیدار‌ها و معرفی‌ها به قدر خود دیده و شنیده و خوانده نشد.

در کتابخانه ملی ایران که بودم بسیار کوشیدم که شبی برای علی دهباشی و مجلس در خوری برای تجلیل از زحماتش برپا کنیم که مثل خیلی کارها و ایده‌های که بود و داشتیم و نشد،مع‌الاسف این نیز محقق نگشت.به هزار و یک دلیل که روزی شاید یک جای نوشته شود. اما امید‌ دارم که تا زمانه هنوز زبان به تلخی نچرخوانده و علی آقای دهباشی ما پر قدرت به سازوکار وزارت خانه تک نفره خود مشغول است،وزارت فرهنگ دیگری یا مرکز فرهنگی در خوری همچون کتابخانه ملی پیدا شود و این وزارت‌خانه تک نفره را آنگونه که شایسته زحمات از سر گذشته اوست،تقدیر و تجلیل کند.باشد که فرهنگ ما به این قدرشناسی روزی ببالد و از آن به عنوان یک الگوی رفتار ایرانی یاد کند و این جمله تکرار شونده که ما ملت قدردانی نیستیم روزی بی‌کارکرد شود