دولت سیزدهم تلاش دارد تا شرایط را متفاوت جلوه دهد و برای اینکه بتواند تغییراتی درحوزه‌های مختلف ایجاد کند عطش بالایی دارد. ولی واقعیت‌ها چالش‌بر‌انگیز‌تر از آن است که برخی در دولت تصور می‌کنند. البته این مختص دولت فعلی نیست و هر دولت دیگری هم که می‌خواست با یک فضای شعاری وارد صحنه شود، باید منتظر پاسخ سخت شرایط می‌بود.

کما اینکه کم‌کم آهنگ این شرایط سخت به گوش می‌رسد. البته این فرصتی نیست که بخواهیم از آن استفاده نموده و انتقادی را متوجه دولتمردان کنیم. اما اگر هم انتقادی وجود دارد از آن ایده‌آل‌گرایی‌ها و ذهنیت‌های قبلی آقایان است. اینکه برخی فکر می‌کردند تمام مشکل، افرادی بودند که در دولت قبل حضور داشتند و با رفتن اینها مشکلات درست می‌شود. در حالی‌که مشکلات خیلی جدی‌تر از این حرف‌هاست و شاید ریشه برخی مشکلات اساسا در داخل کشور نباشد.

تا زمانی که ریشه‌های خارجی آنها حل نشود، این مشکلات پابرجا خواهد بود. البته برخی مشکلات نیز ساختاری است و ریشه در عمق سیستم مدیریتی کشور دارد. در نتیجه این مشکلاتی نیست که بتوان امید داشت طی یکی دو ماه یا حتی یک سال حل شود.

در هر حال نه فقط برای آقای رئیسی بلکه برای هر کس دیگری که در راس کار است، آرزوی موفقیت داریم و آرزو داریم که بتوانند کاری انجام دهند. به هیچ‌وجه چشم‌انتظار شکست دیگران نیستیم؛ بلکه آرزو می‌کنیم که بتوانند کاری انجام دهند که دیگران نتوانستند.

حتی اگر آن دیگران بیش از آقای رئیسی مورد علاقه ما بودند اما آنچه در راس اولویت علاقه همه ما وجود دارد، ایران و ملت ایران است که باید برایشان کاری انجام شود. به‌همین دلیل از عمق جان آرزوی موفقیت برای آقای رئیسی را داریم. اما واقعیت‌ها خیلی بی‌رحم‌تر از این حرف‌ها ست و نشان می‌دهد که نه؛ با این مختصر تغییراتی که تاکنون دولتمردان ایجاد کردند مشکلی حل نمی‌شود.

به‌عنوان مثال اگر روند تورم را نگاه کنید، ادامه پیدا کرده است. البته نه اینکه بگوییم کن فیکون شده اما آنچه که بوده آنچنان تغییر مثبتی نکرده است. گرچه اگر واقعا دولت آقای رئیسی بتواند در سیاست خارجی و در رفع مساله تحریم‌ها قدمی جدی بردارد مسلما اثرات بسیار مثبتی را خواهد داشت.

البته باز هم می‌گوییم که معجزه نخواهد شد و اعتقاد ما بر این نیست که رفع مساله تحریم‌ها همه چیز را حل نمی‌کند ولی بالاخره سنگ بسیار بزرگی را که هم جلوی دولت قبلی و هم  پیش روی این دولت است را از  پیش پا برخواهد داشت یا آسیب آن را کمتر خواهد کرد.

از طرف دیگر دولت آقای رئیسی آن دولتی که بخواهد گشایش سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در حد مطلوب ایجاد کند، نیست. لذا گشایش سیاسی و فرهنگی خاصی در این دولت با کندی ایجاد خواهد شد. اگر گره‌های جدیدی به کار نزنند باید خدا را شاکر باشیم. هر‌چند که به نظر می‌رسد نگاه دولت این نیست که بخواهد خود را به‌عنوان دولتی که می‌خواهد محدودیت‌های فرهنگی ایجاد نماید، معرفی کند.

*فعال سیاسی اصلاح‌طلب