در این بیانیه که به مناسبت سالروز 16 آذر- روز دانشجو- برای روزنامه «شرق» ارسال شده، آمده است: «قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَ فُرَادَى. بگو شما را تنها به یک چیز اندرز می‌دهم و آن اینکه دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید. با تقدیم درود و احترام به پیشگاه هم‌وطنان شریف، رنج‌کشیده و بردبار ایران. ملت شریف ایران، در زمان کنونی که زندگی روزمره همگان دچار سختی زایدالوصفی شده است آنچه می‌تواند یک ملت را سر پا نگه دارد آگاهی، تلاش و توکل است.

از‌آنجا‌که همواره برای هر دردی درمان و راه چاره‌ای وجود دارد، جمعی از دانشجویان تحصیلات تکمیلی ساکن کوی دانشگاه تهران که دغدغه سعادت ملت و آبادانی سرزمین مادری‌شان آنان را به دوری از انفعال واداشته است، حسب وظیفه ذاتی و وجدانی نهاد دانشگاه و رسالت دانشجو که همانا روشنگری و آگاهی‌بخشی است، با هدف مجهز‌کردن ملت رنج‌دیده ایران به آگاهی ناب و اصیل در این راه پای نهاده و اعلان می‌دارد که راه پیروزی بر بحران اقتصادی کشور هم‌گرایی و وحدت نهاد دولت و نهاد علم در رویکردها، سیاست‌ها و اقدامات اجرائی در حوزه‌های کلان اقتصادی کشور است.

ملت عزیز ایران، عقلا و وجدانا بر همگان لازم است که از دولت جمهوری اسلامی ایران به طور جدی و مستمر همفکری، هم‌گرایی و هم‌گامی دو نهاد دولت و دانشگاه را مطالبه نماییم؛ چرا‌که عقل سلیم حکم می‌کند خروج از هر بحران بدون مدد‌جستن و رجوع به خاستگاه علمی آن ممکن نبوده و چه بسا خطرناک است. انتظار می‌رود اگر نهادهای تصمیم‌گیر حکومت قدر و منزلت واقعی برای دانشگاه قائل هستند، به بهره‌گیری فراگیر از دستاوردهای این نهاد بپردازند.

البته اختلاف نظر و تکثر آرا بین و درون هر دو نهاد وجود دارد؛ اما اگر نمایندگان نهاد دانشگاه به همراه دولتمردان و رجال سیاسی نتوانند به بحث و اظهارنظر جدی در مقابل چشم ملت بپردازند، همواره این اختلافات باقی مانده و باعث دامن‌زدن به اختلافات بیشتر خواهد شد. مردم خردمند و پایدار ایران، اصل مطالبه این است که به جهت فائق‌آمدن بر بحران اقتصادی کشور، لازم است دولت جمهوری اسلامی ایران با محوریت و نقش‌آفرینی کلیدی استادان برجسته علوم اقتصادی در دانشگاه‌های ممتاز کشور به یک بسته جامع فکری و سیاستی مشترک و شفاف نائل آید که نسبت اشتراکات آن در اصول اساسی و اولویت‌های اجرائی بیش از اختلافات و تفاوت نظرات بین دولتمردان و اقتصاددانان باشد و سپس آن را به صورت رسمی به ملت شریف ایران ارائه کرده و در اقدام به آن پایبند باشند.

این مهم میسر نمی‌گردد مگر آنکه مجموعه جمهوری اسلامی ایران شرایط را برای مباحثه و گفت‌وگوی اندیشمندان اقتصادی و رجال سیاسی به صورت رسمی در رسانه‌های عمومی فراهم آورد. آحاد بردبار ملت ایران، نکته مهم این است که مؤثر واقع‌شدن این راهکار مشروط به چند شرط است. نخست آنکه این مباحثات به گپ‌ و ‌گعده‌ و نمایش‌های رسانه‌ای خلاصه نشده و کشف راه‌حل اساسی انگیزه واقعی و جدی رجال سیاسی باشد.

همچنین باید از حضور همه اندیشمندان اقتصادی برجسته استفاده گردد و فرصت برابر به دگراندیشان داده شود تا آنان نیز به تفصیل نظرات و ادله‌ خود را به پیشگاه ملت و سایر اندیشمندان ارائه نمایند؛ توصیه جدی می‌نماییم که بگذارید اندیشه‌ها با هم پیکار کنند‌. سوم، رجال سیاسی در نظر داشته باشند که بدون تواضع در برابر علم و به‌کارگیری جدی آن موفقیتی انتظار نمی‌رود و خواسته ملت از آنان این است که منافع ملی را بر منافع جناحی ترجیح داده و رأی علم را بپذیرند. چهارم، بر دانشمندان و صاحب‌نظران اقتصادی نیز لازم است که به ارائه نظراتی مبتنی بر اصول پذیرفته‌شده علم جهانی اقتصاد و دستاوردهای بشری آن دانش که به تجربه در ممالک پیشرفته دنیا کارآزمودگی و سودمندی خود را پس داده است اتکا نموده و از پافشاری بر نظرات شخصی بدون پشتوانه علمی جدا بپرهیزند. مورد آخر که از همه مهم‌تر می‌باشد، امر تصمیم‌گیری است.

در عقب مباحثه و گفت‌وگو جمع‌بندی و انتخاب می‌آید و اینجاست که سرنوشت تعیین می‌گردد. از‌این‌رو پیشنهاد می‌شود که در وهله اول دولت حاضر رویکرد اقتصاد واحدی را اتخاذ نموده و رسما اعلام نماید و سپس در انتخاب و ترکیب راه‌حل‌ها و نظرات گوناگون اقتصادی دو معیار مرجعیت علمی و مجرب‌بودن را مد‌نظر قرار دهد؛ یعنی آن برنامه‌ای را که دارای سندیت علمی قوی‌تر بوده و کارآزمودگی خود را در شرایط مشابه در سایر ممالک دنیا پس داده باشد، افضل و ارجح بداند.

تأکید می‌شود در صورت اتخاذ تصمیمات مبتنی بر شهود شخصی و نظرات و تصمیمات بدون پشتوانه علمی، کشور به سمت یک آزمایش خطرناک پیش خواهد رفت که موفقیت و شکست آن معلوم نخواهد بود. مسجل است که در شرایط خطیر کنونی هیچ‌گونه آزمون و خطایی قابل توجیه نمی‌باشد.