اصلاحات‌پرس-دامون افضلی-نیما فاتح؛ سارا نَپتون، دبیر بخش علم تلگراف نوشت: ایمیل‌ها نشان می‌دهد که دانشمندان برجسته‌ی بریتانیایی و آمریکایی فکر می‌کردند که کووید احتمالاً به‌طرزی تصادفی از آزمایشگاهی به بیرون درز کرده است، اما نگران بودند که بحث و جدل‌های بیشتر موجب آسیب علمی چین شود.

ایمیلی از سِر جِرِمی فارّار، مدیر ولکام تراست، به تاریخ 2 فوریه‌ی 2020، می‌گوید ”یک توضیح احتمالی“ این است که کووید به سرعت از ویروسی سارس‌گونه در بافت‌های انسانی در آزمایشگاهی با امنیت پایین تکامل یافته باشد.

در این ایمیل به دکتر آنتونی فائوچی و دکتر فرانسیس کالینز، از مؤسسه‌ی ملی بهداشت ایالات متحده، آمده است که چنین تکاملی ممکن است «به‌طور تصادفی ویروسی را ایجاد کرده باشد که در انتقال سریع بین انسان‌ها عالی عمل می‌کند».

اما یک دانشمند برجسته به سِر جرمی گفت که «بحث و جدل بیشتر به علم به‌طورکلی و به علم در چین به‌طورخاص صدمه‌ای غیرضروری خواهد زد». دکتر کالینز، مدیر سابق مؤسسه‌ی ملی بهداشت ایالات متحده، هشدار داد که افشای این موضوع می‌تواند به ”هماهنگی بین‌المللی“ صدمه بزند.

ویسکونت ریدلی، از نویسندگان کتاب ”جستجوی منشاء کووید“، می‌گوید: «این ایمیل‌ها نشان‌دهنده‌ی فقدان تأسف‌بارِ صداقت و شفافیت در میان دانشمندان غربی است که علی‌الظاهر به دلایل سیاسی بیشتر علاقمند به برچیدن فرضیه‌ای بوده‌اند که فکر می‌کردند بسیار محتمل است».

در این ایمیل‌ها سِر جرمی می‌گوید سایر دانشمندان هم عقیده دارند که ویروس نمی‌تواند به‌طور طبیعی تکامل یافته باشد. یکی از این دانشمندان، پروفسور مایک فرزان، از اسکریپز ریسرچ بود، متخصصی که کشف کرد ویروس اصلی سارس چطور به سلول‌های انسانی می‌چسبد.

دانشمندان به ویژه نگران بخشی از ویروس، موسوم به ”محل برش فورین“ (furin cleavage site)، بودند، بخشی از شاخک پروتئینی ویروس که به آن کمک می‌کند تا وارد سلول‌ها شود و آن را برای انسان بسیار عفونی و مسُری می‌کند.

سِر جرمی ضمن خلاصه‌کردن نگرانی‌های پروفسور فارزن طیّ یک ایمیل، می‌گوید: «محل فورین او را خیلی به زحمت انداخت. او با توضیح آن به عنوان رویدادی خارج از آزمایشگاه مشکل دارد، هرچند راه‌هایی محتملی در طبیعت هم وجود دارد اما بسیار بعید است. به نظرم این که چطور همه‌ی این‌ها را کنار هم بگذاریم خودش نوعی مسئله است: آیا معتقد به سلسله‌ای از تصادف‌ها هستید؟ از آزمایشگاه ووهان چه می‌دانید؟ چقدرِ آن می‌تواند کار طبیعت باشد: انتشار تصادفی یا رویداد طبیعی؟ نظر من 70 به 30 یا 60 به 40 است».

ایمیل‌های بعدی نشان می‌دهد که تا روز 4 فوریه سِر جرمی برآورد خود را از نشت ویروس از آزمایشگاه به 50‌ـ‌50 تغییر داده است، درحالی‌که پروفسور ادی هلمز، از دانشگاه سیدنی، برآوردش را 60 به 40، به نفع انتشار تصادفی، اعلام کرده بوده است.

این ایمیل‌ها همچنین نشان می‌دهد که باب گرّی، از دانشگاه تگزاس، متقاعد نشده بود که سروکله‌ی کووید‌ـ‌19 به‌طور طبیعی پیدا شده است.

او گفت: «نمی‌توانم بفهمم که این کار چطور در طبیعت انجام می‌شود».

پروفسور اندرو رامبو، از دانشگاه ادینبورگ، نیز گفت که محل برش فورین «به نظرم غیرعادی می‌آید».

او افزود: «به نظرم تنها افرادی که اطلاعات کافی یا دسترسی به نمونه‌ها برای رسیدگی به این مسئله را دارند، تیم‌هایی است که در ووهان کار می‌کنند».

جزئیات جدید پس از آن آشکار شد که اعضای جمهوری‌خواهِ کمیته‌ی نظارت مجلس نمایندگان ایالات متحده، پس از شکایت از این‌که محتوای ایمیل‌ها در زمان انتشار تحت درخواست آزادی اطلاعات شدیداً اصلاح شده بود، اجازه‌ی دسترسی به اسناد را پیدا کردند.

این ایمیل‌ها در پاسخ به کنفرانسی تلفنی بین 12 دانشمند، از جمله سِر پاتریک والانس، مشاور ارشد علمی دولت، در 1 فوریه ارسال شد.

ایمیل‌ها نشان می‌دهد که تا 2 فوریه‌ی 2020 دانشمندان در تلاش بودند تا بحث درباره‌ی نظریه‌ی نشت آزمایشگاهی را متوقف کنند.

در ایمیلی از دکتر ران فوشیر به سِر جرمی آمده است: «بحث و جدل بیشتر درباره‌ی چنین اتهاماتی به‌طرزی غیرضروری توجه محققان برجسته را از وظایف جدی خود منحرف می‌کند و صدماتی غیرضروری به علم به‌طورکلی و به علم در چین به‌طورخاص وارد می‌کند».

دکتر کالینز، مدیر سابق NIH، به سِر جرمی چنین پاسخ داد: «با نظر شما درباره‌ی لزوم فراخواندن سریع متخصصان در چارچوبی ملهم از اعتماد موافقم نیاز است در غیر این صورت صدای نظریات مبتنی بر توطئه به سرعت غالب خواهد شد و آسیب بالقوه زیادی به علم و هماهنگی بین‌المللی وارد می‌شود».

مؤسساتی که این ایمیل‌ها را در اختیار داشتند، بارها در برابر تلاش برای انتشار محتوای آن‌ها مقاومت کرده‌اند.

دانشگاه ادینبورگ اخیراً درخواست تلگراف برای دیدن پاسخ‌های پروفسور رامبو بر مبنای قانون آزادی اطلاعات را ردّ کرد و مدعی شد که «افشای آن‌ها ممکن است امنیت و سلامت جسمی یا روانی افراد را به خطر بیندازد».

جیمز کامر، نماینده‌ی جمهوری‌خواه کنگره، که ایمیل‌های منتشرنشده را در اختیار دارد، می‌گوید این ایمیل‌ها نشان می‌دهد که متخصصانی نظیر دکتر فائوچی نظریه‌ی نشت ویروس از آزمایشگاه ووهان را «بسیار جدی‌تر» از آنچه می‌گفتند و بروز می‌دادند، تلقی کرده‌اند.

برای اظهارنظر با سِر جرمی تماس گرفته شده است اما او تا زمان انتشار این مطلب هنوز پاسخی نداده است.

ترجمه‌ از: تلگراف