اصلاحات‌پرس-دامون افضلی-نیما فاتح؛ نشریه نیویورک تایمز در مقاله‌ای درباره سویه جدید ویروس کرونا نوشته است: طبق برآوردهای مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC) اُمیکرون حالا بیش از 99.5 درصد از موارد جدید ابتلا در ایالات متحده را تشکیل می‌دهد. این کشور در اواسط ژانویه روزانه 800 هزار مورد جدید گزارش کرد: این رقم بیش از سه‌برابرِ موارد روزانه‌ی ابتلا در هر نقطه‌ی قبلی در طول همه‌گیری است.

دانشمندان برای مطالعه‌ی اُمیکرون سخت کار کرده‌اند. بسیاری از سؤالات هنوز بی‌پاسخ مانده است، اما آنچه را آنها تاکنون آموخته‌اند در اینجا آورده‌ایم.

ابتلا و دوره‌ی کمون

اُمیکرون به سرعت حرکت می‌کند. به سرعت در میان جمعیت گسترش می‌یابد و به سرعت در افراد ایجاد عفونت می‌کند.

فاصله‌ی زمانی‌ای که شخص برای نخستین‌بار در معرض ویروس قرار می‌گیرد تا هنگام ایجاد علائم در او به دوره‌ی نهفتگی [یا کُمون] معروف است.

تحقیقات نشان می‌دهد که نسخه‌ی اصلی ویروس کرونا و گونه‌های اولیّه‌ی آن به‌طور متوسط دوره‌ی کمونِ تقریباً پنج‌روزه‌ای داشته‌اند. به نظر می‌رسد که گونه‌ی دلتا سریع‌تر حرکت می‌کند و دوره‌ی نهفتگی آن به‌طور متوسط تقریباً چهار روز است. طبق یک مطالعه‌ی جدید CDC اُمیکرون همچنان [از بقیه] سریع‌تر است و دوره‌ی نهفتگی آن تقریباً سه‌روز است.

بار ویروسی

مقدار ویروسی که در بدن فرد ساخته می‌شود به ”بار ویروسی“ معروف است. به‌طور کلی تصور می‌شود هنگامی که بار ویروسیِ یک شخص زیادتر باشد، بیشتر مبتلا و عفونی می‌شود.

محققان در مطالعه‌ای که اخیراً بر روی گونه‌های آلفا و دلتا انجام شد دریافتند که شخص تقریباً سه‌روز پس از ابتلا به اوج بار ویروسی خود می‌رسد و به‌طور متوسط حدود شش روز پس از آن ویروس را بیرون می‌ریزد.

این که آیا اُمیکرون از همین الگو پیروی می‌کند یا نه، هنوز معلوم نیست. محققان در مطالعه‌ای مقدماتی دریافتند که عفونت‌های ناشی از اُمیکرون تقریباً یک روز کوتاه‌تر از عفونت‌های ناشی از دلتاست و به‌طور متوسط به اوج بارِ ویروسیِ تقریباً کمتری می‌انجامد. اما این تفاوت ممکن است به دلیل میزان بالاترِ ایمنیِ ازپیش‌موجود ـ‌در نتیجه‌ی واکسیناسیون یا ابتلای قبلی‌ـ در میان مبتلایان به اُمیکرون باشد. تیم تحقیقاتی دیگری دریافتند که در میان افراد واکسینه‌شده‌ای که به پیشروی عفونت دچار شده‌اند، اُمیکرون و دلتا سطوح مشابهی عفونت تولید کرده‌اند.

سایر داده‌ها حاکی از آن است که اُمیکرون ممکن است به مانند سویه‌های قبلی عمل نکند. مطالعات آزمایشگاهی و تحقیقاتی که بر روی حیوانات انجام شده نشان می‌دهد که اُمیکرون ممکن است در آلوده‌کردن ریه‌ها به خوبی دلتا عمل نکند، اما ممکن است در مجاری تنفسی فوقانی با سرعت بیشتری تکثیر شود.

این گونه ممکن است ویژگی‌های منحصربه‌فرد دیگری هم داشته باشد. یک مطالعه‌ی کوچک نشان داد که آنتی‌بادی‌های تولیدشده پس از ابتلا به اُمیکرون از قرار معلوم در برابر دلتا مقاومت می‌کنند، اما عفونت‌های ناشی از دلتا مقاومت اندکی در برابر اُمیکرون دارند. اگر این یافته درست باشد، به این معنی است که دلتا ممکن است خیلی زود در یافتن میزبان‌های مطلوب به مشکل بربخورَد‌‌ـــ و اُمیکرون، به جای هم‌زیستی در کنار دلتا، احتمالاً جایگزین آن خواهد شد.

شدّت

به نظر می‌رسد اُمیکرون، در قیاس با دلتا، باعث بیماری خفیف‌تری می‌شود. محققان، در مطالعه‌ای جدید، دریافتند که مبتلایان به اُمیکرون، در مقایسه با مبتلایان به دلتا، کمتر در بیمارستان بستری می‌شوند، کمتر کارشان به I.C.U می‌کشد یا نیاز به دستگاه تنفس پیدا می‌کنند.

یک توضیح احتمالی این است که اُمیکرون نسبت به گونه‌های قبلی کمتر به ریه‌ها آسیب می‌رسانَد. گونه‌ای که بیشتر در مجاری تنفسی فوقانی تکثیر می‌شود ممکن است در اکثر افراد باعث بیماری کم‌شدّت‌تری شود. یکی از نشانه‌های کاهش شدّتِ بیماریِ ناشی از اُمیکرون این است که احتمال بستری‌شدن مبتلایان به آن در بیمارستان در افراد واکسینه‌نشده کمتر از دلتا است.

اما ملایمت و خفیفیِ ظاهری اُمیکرون ممکن است ناشی از این واقعیت نیز باشد که افراد واکسینه‌شده را بسیار بیشتر از دلتا آلوده می‌کند. اُمیکرون در فرار از آنتی‌بادی‌های تولیدشده‌ی ناشی از واکسیناسیون بسیار ماهرانه عمل می‌کند؛ این امر منجر به موارد جدید ابتلا می‌شود، اما افراد واکسینه‌شده کماکان از بیماری شدید در امان‌اند. بر اساس گزارش CDC دُز تقویت‌کننده‌ی واکسن‌های  mRNAاز بستری‌شدن‌مان در بیمارستان، پس از ابتلا به اُمیکرون، 90 درصد مؤثر است.

با این حال، پزشکان هشدار دادند، هرچند این گونه ممکن است به‌طور متوسط خفیف‌تر باشد، اما برخی بیماران، به‌ویژه آن‌هایی که واکسینه نشده‌اند یا سیستم ایمنی بدن‌شان ضعیف است، ممکن است در اثر ابتلا به اُمیکرون به شدّت بیمار شوند. هنوز خیلی زود است که بگوییم آیا موارد پیشرفت عفونتِ ناشی از اُمیکرون ممکن است به کووید طولانی (long covid) بینجامد یا نه.

تست‌گیری

از آنجا که اُمیکرون خیلی سریع تکثیر می‌شود و دوره‌ی نهفتگی آن بسیار کوتاه است، فرصت کمتری برای به چنگ انداختن ویروس، قبل از آن که مبتلایان شروع به انتقال آن کنند، وجود دارد.

در اوایل همه‌گیری به افراد توصیه شده بود که پنج تا هفت روز پس از احتمال قرارگرفتن در معرض ویروس از تست‌های سریع (رپید) استفاده کنند. حالا، با توجه به دوره‌ی نهفتگیِ کوتاه‌ترِ اُمیکرون، توصیه‌ی بسیاری از کارشناسان این است که دو تا چهار روز پس از مواجهه‌ی احتمالی با ویروس تست رپید از خودمان بگیریم (آن‌ها همچنین توصیه می‌کنند دست‌کم دو تست سریع، با فاصله‌ی تقریباً یک روز، انجام دهیم تا احتمال تشخیص عفونت افزایش یابد).

به گفته‌ی متخصصان افرادی که برای کاهش خطر انتقال ویروس به دیگران، به عنوان مثال در دورهمی‌ای در آینده، می‌خواهند تست بدهند، باید این کار را تا حد امکان نزدیک به خودِ مراسم انجام دهند.

هنوز بحث بر سر این که آیا تست‌های آنتی‌ژن سریع ممکن است، در قیاس با سایر گونه‌ها، حساسیت کمتری به اُمیکرون داشته باشد، ادامه دارد. تست‌های PCR، در قیاس با تست‌های سریع، حساس‌ترند، به این معنی که احتمالاً ویروس را در جریان ابتلا زودتر تشخیص می‌دهند، اما مدت زمان بیشتری طول می‌کشد تا نتیجه‌ی آن‌ها معلوم شود.

قوانین جدید جداسازی

CDC اخیراً دستورالعمل‌های جداسازی خود برای افراد مبتلا به ویروس را شُل کرده است. این نهاد، پیش از این، توصیه کرده بود افرادی که تست ویروس‌شان مثبت بوده یا علائم کووید‌ـ‌19 دارند، 10 روز خود را از بقیه جدا کنند.

طبق دستورالعمل‌های جدید افراد مبتلا در صورتی که علائمی نداشته باشند یا علائم‌شان در حال برطرف‌شدن باشد و تب هم نداشته باشند، می‌توانند پس از پنج روز از قرنطینه خارج شوند. مبتلایان باید تا پنج روز دیگر، هنگامی که در کنار سایر افراد دیگر هستند، از ماسک‌های مناسب استفاده کنند.

به گفته‌ی این مرکز این تغییرات ناشی از داده‌هایی است که نشان می‌دهد ویروس به احتمال زیاد یک یا دو روز قبل از ظهور علائم و دو یا سه روز پس از آن منتقل می‌شود.

اما دانشمندان خاطرنشان کرده‌اند که برخی افراد ممکن است مدت‌زمان بیشتری ناقل باشند. برخی هم از این مرکز انتقاد کرده‌اند که توصیه نکرده است که مبتلایان قبل از پایان‌دادن به دوره‌ی جداسازی، منتظر جواب منفی تست‌شان بمانند.

CDC متعاقباً دستورالعمل‌های خود را به‌روزرسانی کرد تا یادآوری کند که افرادی که می‌خواهند تست دهند باید تست آنتی‌ژن سریع را ”در انتهای“ دوره‌ی پنج‌روزه‌ی جداسازی انجام دهند، اما به غیر از توصیه‌ی رسمی دادن تست، باقی پیشنهادات را متوقف کرده است.

Sources: Centers for Disease Control and Prevention; New England Journal of Medicine; Annals of Internal Medicine; The Lancet Regional Health Europe; Stephen Kissler, Harvard University; Donald Milton, University of Maryland.

ترجمه‌ از: نیویورک‌تایمز