گل اندام صفری، کارشناس ارشد سینما در یادداشتی بر فیلم سینمایی «بیرو»ساخته مرتضی علی عباس میرزایی، که در اختیار اصلاحات‌پرس قرار داده، نوشت:

«واقعیت »بن مایه اصلی فیلم های بیوپیک است. مفهومی که هر چه از تاریخ سینما و تحول نظریه های آن می گذرد،معنای آن متنوع تر و گاه مبهم و آشفته می شود و این مساله ساختن فیلم زندگی نامه ای را پیچیده می کند. کاری که عباس میرزایی ؛کارگردان جوان با ساختن فیلم سینمایی «بیرو» به سمت آن رفته است.
«بیرو» روایت شخصی کارگردان از زندگی «علیرضا بیرانوند» دروازه بان تیم ملی ایران از کودکی تا نوجوانی و رسیدن به دروازه بانی تیم ملی است.

در خلاصه فیلم آمده:
«علیرضا: می خوام برم تهران، می خوام بهترین بازی کن ایران بشم و بابام بهم افتخار کنه…همه بهم افتخار کنن! »
داستانی درباره امید که امروزه کمتر در سینمای ایران دیده می شود و این مهم ترین وجه تمایز این فیلم در بین فیلم هایی ست که معمولا بیان مشکلات،مسائل و آسیب های مختلف اجتماعی ست ؛ اما به گفته کارگردان او می خواسته فیلمی بسازد که در میان انبوه مشکلات و مسائل سیاه امروز، روزنه امیدی به بیننده نشان دهد که می توان گفت از این جهت موفق بوده است.
اما آن چه در این فیلم محل بحث و تامل دارد ، میزان نزدیکی کارگردان به واقعیات زندگی و درونیات شخصیت و نمایش درست آن در بازه زمانی مورد نظر فیلم است.

«راجر ایبرت » منتقد آمریکایی درباره فیلم های زندگی نامه ای می گوید: «کسانی که حقیقت را در مورد مردی از فیلم زندگی خود جست و جو می کنند، ممکن است آن را از مادربزرگ مهربان خود نیز جست و جو کنند.»

به عقیده نگارنده این جمله دربردارنده یک نکته مهم است و آن توانایی زبان سینما در نشان دادن هرچه بهتر موقعیت های مهم زندگی شخصیت فیلم است. کارگردان «بیرو» تلاش کرده بعد از تحقیق جامع درباره زندگی علیرضا بیرانوند و نگارش موقعیت های مهم زندگی او ، با استفاده از نگارش درست دیالوگ ها،بازی های خوب، جلوه های ویژه بصری، استفاده از قابلیت های لنز و به کار بردن ساختار روایتی موازی این موقعیت ها را به گونه ای دراماتیک به بیننده نشان دهد و اینکه چه اندازه در این القا و تاثیرگذاری بر بیننده موفق بوده باید در بازتاب فیلم و انعکاس نظرات مخاطبان مشاهده کرد.

از سوی دیگر مساله مهمی که در فیلم های زندگی نامه ای می توان به آن پرداخت ، تاثیر گذاری بعد «زمان » بر داستان فیلم است. همانطور که می دانیم تغییر زمان ممکن است معنای رویدادهای گذشته را دستخوش دگرگونی سازد. با گذر زمان ممکن است اهمیت رویدادها تغییر یابد و خود شخصیت اصلی از زمان وقوع اتفاقات مهم زندگی اش  تا به امروز احتمالا تغییر کند. این بدان معنی ست که رویدادی که در برهه ای از زمان موفقیت شمرده می شده ، در برهه ای دیگر یا از دیدگاهی دیگر ناکامی یا شکست تلقی شود و از این جنبه فیلم سینمایی «بیرو» که فراز و نشیب ها، امیدها، ناکامی ها و موفقیت های زندگی علیرضا بیرانوند و قرارگرفتن عوامل و افراد مختلف بر سر راه زندگی علیرضا را تا رسیدنش به موفقیت نشان می دهد،قابل تامل و بررسی ست و در واقع با پاسخ دادن به این سوال است که می توان به تاثیرگذاری هرچه بهتر فیلم بر ذهن بیننده امیدوارتر بود. «اینکه فیلم چه اندازه به واقعیت ها و زوایای پنهان و درونی زندگی علیرضا نزدیک است؟ »

هرچند کارگردان فیلم از میزان رضایت شخصیت اصلی فیلم در دنیای واقعی یعنی «علیرضا بیرانوند» از فیلمی که درباره اش ساخته شده ،یاد می کند و این می تواند نویدی باشد تا مخاطبان نیز به روزنه امیدی که هدف کارگردان بوده برسند و بعد از تماشای فیلم به حالی خوب و نگاهی مثبت به زندگی دست یابند.