اصلاحات‌پرس-گل اندام صفری؛ قرار است درباره «برف آخر» بنویسم اما چندساعتی که مشغول فکر کردن به این فیلم هستم می بینم این فیلم از آن دست فیلم هاست که باید ساعت ها بعد از دیدنش در سکوت و معنای خلسه وار آن باقی ماند و بیرون نیامد، درست مثل سکوت طولانی و معنادار یوسف، شخصیت اصلی فیلم.
برف آخر فیلمی ست که همه چیز سر جای خودش است و شاید علت ریتم کند و طولانی بودن آن نیز همین باشد. هرچه فیلم جلو می رود یکی یکی بر گره هایش افزوده می شود و در یک سوم پایانی یکی یکی همه گره ها باز شده و به تمام سوالات ذهن مخاطب پاسخ داده می شود. قصد ندارم این «همه چیز سر جای خود» را یک ویژگی همیشه مثبت بدانم.، اما در این فیلم با بستر رمزگشایی و معنایابی که برایش درنظر گرفته این رویکرد جواب داده است.
برای تحلیل دقیق و ساختاری فیلم سینمایی «برف آخر» نیاز به رسم نمودار ساختاری فیلمنامه است چرا که پیداست نویسنده برای تک تک بخش ها و حلقه های زنجیره علی و معلولی آن اندیشیده و تلاش کرده با در نظر گرفتن نبض مخاطب و نیاز روانی او همه چیز درست و به جا اتفاق بیفتد.
همچنین علاوه بر این ها به نشانه ها و معنا در این فیلم توجه بسیاری شده و در زیرمتن آن می توان برای قسمت های مختلف نشانه هایی یافت. از نام گذاری شخصیت ها مانند «یوسف»ی که احساس گمگشتگی و تنهایی دارد ،«خلیل» ی که با اتفاق آتش سوزی درگیر شده، «خورشید»ی که همگان در پی یافتنش هستند و «ایمان» ی که در عشق خود به خورشید مصمم است تا استفاده از دیالوگ هایی که در پس آنها معنا و مفاهیم عمیقی پنهان دارد . دیالوگ هایی همچون:
«ما اومدیم تو محل زندگی گرگ ها» ،«حتما باید کمک کردنت این باشه که خودتو بندازی توی آتیش تا همه ببینن؟» ،«من هم یه روز عاشق یه گاو شدم، تو کی عاشق یه گرگ بشی خدا می دونه» ،«جنازه دخترم پیدا بشه چشم ندارم مردم رو ببینم، زنده ش پیدا بشه دل ندارم زخم زبون بشنوم»، «یوقتایی رفتن معنیش عشقه تا خاطرات خوب خراب نشه» و دیالوگ های دیگر که در رسیدن مخاطب به لایه های معنایی اثر کمک می کند.
در کنار همه این ها، کارگردانی خوب و اصولی کارگردان نیز در ساختن فضای فیلم و ایجاد جایگاه عاطفی درست برای بیننده تاثیر بسزایی داشته است. بازی های قدرتمند و متفات، قاب های بسیار دور و بسیار نزدیک، حرکات آهسته ی دوربین، رنگ سیاه، سفید و خاکستری نماها، صداهای فضاساز و وهم آلود خارج از قاب، موسیقی مرموز و دلهره آور و موارد دیگر که همگی در خدمت پیشبرد داستان اصلی و داستان های فرعی فیلم هستند.
در مجموع شاید به نظر برسد فیلم سینمایی «برف آخر» برای مخاطب خاص و علاقه مند به سینمای معناگرا ساخته شده اما به عقیده من با وجود داستان و ساختار متفاوت فیلم ، مخاطبین بیشتری می توانند با این فیلم ارتباط برقرار کنند، چرا که به نوعی همه ما به دنبال یافتن معنا در جهانی متفاوت هستیم و این فیلم می تواند ما را به این فضای ذهنی گمشده بکشاند.
منبع خبر : اصلاحات پرس